Alle lof zij aan Allah.
Als een persoon naar een plek reist en besluit om daar langer dan 4 dagen te blijven, dan valt hij onder dezelfde uitspraken als een inwoner volgens de meerderheid van de geleerden onder de Maaliks, Shaafa’is en Hanbalis. Dus hij heeft dezelfde verantwoordelijkheden als een inwoner ten aanzien van het vasten en het bidden van volle gebeden.
Het staat in Fataawa al-Lajnah al-Daa’imah (8/99):
Reizen waarin de concessies voor de reiziger in zijn beschreven is dat wat gebruikelijk wordt gezien als reizen en de afstand ongeveer 80 km is. Als een persoon deze afstand of meer reist, mag hij gebruik maken van de concessies van reizen, zoals vegen over de sokken voor drie dagen en nachten, deelnemen en verkorten van gebeden en het niet vasten tijdens de ramadan. Als de reiziger zich voorneemt om langer dan vier dagen in de stad te blijven, dan is hij niet gerechtigd tot de concessies van het reizen, maar als hij zich voorneemt om er vier dagen of minder te blijven, dan mag hij gebruik maken van die concessies.
De reiziger die in de stad verblijft, maar niet weet wanneer zijn verblijf daar zal eindigen en hij heeft geen specifieke tijdslimiet voor zijn verblijf daar, mag gebruik maken van de concessies van het reizen, zelfs al is dat voor een langere periode. Er is geen verschil tussen het reizen over land of over zee. Einde quote.
Gebasseerd op dit alles moet je de ramadan vasten en volle gebeden bidden gedurende deze periode, behalve als je van stad naar stad reist en de afstand tussen de steden 80 km of meer is, in dat geval is het voor jou toegestaan niet te vasten wanneer je reist, en het is ook voor jou toegestaan om gebeden te verkorten.
En Allah weet het beste.
Bron: Islam Q&A