Mijn bekering,
Ik ben opgegroeid in een niet al te streng katholiek gezin. Wij gingen naar de kerk met kerst en bij speciale gelegenheden en er werd maar af en toe gebeden bij de beelden die Jezus of Maria moesten voorstellen en welke in huis stonden maar het was geen allesoverheersend iets binnen ons gezin. Wel ging ik naar een katholieke school.
Ook kreeg ik al vroeg de bijbel want de rest van de familie, zeker van mijn moeders kant deed veel meer dan alleen met kerst naar de kerk. Daar werd meerdere keren per dag gebeden, onder andere bij het eten en werd ook kuis geleefd.
De plek waar ik opgroeide was echt Nederlands, geen buitenlander te bekennen.
Als klein kind al benauwde mij mijn kleine bekrompen omgeving en ondanks dat ik wel geloofde dat er meer moest zijn had ik geen juist gevoel bij het geloof van mijn familie. Ik heb dan ook nooit leren bidden en vond die beelden maar eng.
Ook kreeg ik al heel jong het gevoel de wereld te willen ontdekken en mijn bijnaam werd dan ook al snel Vlinder doordat ik altijd van het ene naar het andere logeeradresje fladderde.
Ik was gewoon een nieuwsgierig kind en ondanks dat mijn familie daar aan moest wennen hebben ze me de ruimte gegeven om letterlijk mijn vleugels uit te slaan en te gaan ontdekken hoe de wereld in elkaar stak.
Daar ben ik mijn ouders nog altijd zeer dankbaar voor want de familie heeft daar niet altijd goed op gereageerd.
Ondanks dat het me veel ellende heeft gebracht want ik was iemand die altijd de grens op zocht van wat mogelijk was heeft het me ook enorm verrijkt en ben ik geworden wie ik nu ben.
Tijdens mijn ontdekkingstocht kwam ik ook in aanraking met de eerste generatie kinderen van de gastarbeiders die naar Nederland zijn gekomen. Al die vreemde talen, het eten, hun denkwijze en hun geloof maakte mij meer nieuwsgierig en zo kwam het dat ik begon te reizen en met steeds meer mensen uit verschillende landen in contact kwam en dus ook andere religies.
Doordat ik altijd al gevoelt had dat er meer was maar nooit datgene vond waarvan ik dacht, dit klopt, heb ik me veel verdiept in andere culturen en religies.
Alles had wel iets maar nergens vond ik dat wat ik zocht, het gevoel dat het juist was.
Totdat ik mensen ontmoeten die het over Allah hadden en mij in hun leven toelieten. Ineens viel alles op zijn plek. De wijze waarop zij met elkaar omgingen intrigeerde mij en beetje bij beetje kwam ik erachter wat mij zo boeide. Ze waren zichzelf en hingen een geloof aan dat totaal samen smolt met hun dagelijks leven. Hier voelde ik de juiste waarden en normen terwijl de wereld en de mensen om me heen steeds minder waarde en normen hanteerde, hier voelde ik kameraadschap, hier voelde ik me geborgen, hier voelde ik rust, hier voelde ik me thuis. Hier werd het geloof niet opgedrongen, het was er gewoon en dus wilde ik er meer van weten.
Ik vroeg hen naar het boek dat ze lazen, de Koran.
Langzaam zonder enige drang van hun kant ben ik me steeds meer in de Islam gaan verdiepen. Alles wat er in de media over gezegd werd was zo negatief dat het me tijd koste het geloof los te zien van de gruwel verhalen. Door de mensen die ik ontmoette en de liefde en rust die hun uitstraalde voelde ik me alleen maar meer gemotiveerd er zoveel mogelijk over te willen weten. Alles klopte hier voor mijn gevoel. Dit was waar ik altijd naar gezocht had.
Doordat mijn ouders ruimdenkend waren maar omgang met mensen die de Islam aanhingen toch echt even een stap te ver vonden gaan door alle negatieve informatie door de media en ik mijn ouders geen pijn wilde doen of zorgen wilde laten maken heeft het mij jaren gekost om mezelf ervan te overtuigen dat het enige juist voor mij was om mijn gevoel te volgen.
Op een dag trok ik de stoute schoenen aan. Ik was zo ongelukkig in mijn huwelijk en mijn werk dat ik alleen maar deed om andere te “pleasen” dat ik er zelf letterlijk en figuurlijk ziek van werd. Ik raakte zo ziek dat ik het bijna met mijn leven moest bekopen.
Ik zocht op internet alle informatie op over de Islam, kocht de Koran, begon aan een studie Arabisch en ging in mijn eentje op reis door het Midden-Oosten.
Ik kwam herboren terug en besloot mijn leven om te gooien zoals ik dat al jaren eerder had willen doen maar waar ik gewoon het lef niet voor had.
Ik beƫindigde mijn huwelijk waar ik zo intens ongelukkig in was, zei thuis de Shahada en heb mij letterlijk overgegeven aan Allah. Sindsdien lijkt het wel of de zon is gaan schijnen. Elke dag gaat het hoewel het niet makkelijk is een stukje beter en er zijn wonderbaarlijk lieve nieuwe vriendschappen ontstaan met oude en nieuwe bekenden.
Mijn moeder heb ik het boek gegeven van het verhaal van Mohammed en ze pakte het boek aan. Dit zou ze voorheen nooit hebben gedaan. Ze weten nog niet dat ik ben bekeerd want ik wil ze hier langzaam aan laten wennen en breng alles stapje voor stapje. Ik weet gewoon dat dat de beste manier is voor hun.
Binnenkort hoop ik mij officieel te kunnen bekeren bij een imam in een moskee. Ik ben er druk mee bezig.
Natuurlijk het is niet makkelijk mijn leven zo om te gooien en ik heb nog een lange weg te gaan maar het voelt als de enige juiste beslissing en ik voel de kracht van Allah en zijn steun aan mij hierin.
Spijt heb ik niet van deze lange weg, het heeft me alleen maar meer overtuigt dat ik alles heb uitgezocht en een juist beslissing heb genomen.
Ik ben me ervan bewust dat ik behoor tot de nieuwe generatie moslims en ben daar trots op. Ik ben een moderne Moslima, leef niet teruggetrokken onder een sluier maar sta met beide benen in deze nieuwe wereld en voel me sterk.
Mijn voorbeeld is Khadija.
Inshallah zal ik net zo’n sterke vrouw moge zijn als zij en als voorbeeld mogen dienen voor vele ander vrouwen.
Ik ben thuis gekomen……