Alle lof zij Allah.
Het is niet toegestaan voor een vrouw om de naam van haar man of zijn familienaam te nemen, want dat is zichzelf toeschrijven aan iemand anders dan haar vader, en imitatie van de niet-moslims van wie deze gewoonte (soms) wordt aangenomen.
Al-Bukhari (3508) en Muslim (61) hebben van Abu Dharr (moge Allah tevreden met hem zijn) overgeleverd dat hij hoorde de Profeet (vrede en zegeningen zij met hem) zeggen (Engels):
“Any man who knowingly attributes himself to someone other than his father is guilty of kufr. Whoever claims to belong to a people when he has nothing to do with them, let him take his place in Hell.”
“when he has nothing to do with them “, wil zeggen, indien hij geen banden (nakomeling is) met hen heeft, zoals wordt benadrukt in een aantal rapporten.
Gebaseerd op bovenstaande, kunnen we stellen dat de man niet het recht heeft om zijn vrouw te dwingen zijn naam aan te nemen, en als hij haar dwingt om dat te doen moet ze hem niet gehoorzamen, want het is gehoorzaamheid aan een wezen dat zelf ook is geschapen, welk weer ongehoorzaamheid inhoudt jegens de Schepper. Dus ze moet volharden in haar weigering en hem uitleggen dat het haraam is. En ze dient haar standpunt en recht te ondersteunen met Islamitisch onderbouwde argumenten (zoals hierboven geschreven).
En Allah weet het best.
Bron Islam Q&A
Redactie IC