Wat opmerkelijk blijkt te zijn, is dat de Islam het toestaan voor de man om een echtscheidingsprocedure in gang te zetten terwijl er voor de vrouw allerlei voorwaarden aan kleven. Kort gezegd moet zij aannemelijk maken dat zij niet in haar behoeften wordt voorzien of dat de man gedurende een bepaalde tijd spoorloos is verdwenen en geen teken van leven toont of zich niet goed gedraagt. Dit verschil wordt door critici vrouwonvriendelijk genoemd en door voorstanders rationeel verklaard. Immers, de vrouw is van nature emotioneel en wispelturig en zal dus vaker geneigd zijn om in een opwelling haar echtgenoot te kennen geven dat zij van hem wil scheiden.
En zoals het gezegde luidt, driemaal is scheepsrecht. Men zou kunnen stellen dat de man gemakkelijk in staat is om een echtscheiding aan te geven en daarmee de vrouw in een relatief zwakke positie plaatst.
De profeet Mohammed vrede zij met hem, heeft heel duidelijk aangegeven hoe vrouwen dienen te worden behandeld met de volgende woorden, die hij niet alleen tot zijn metgezellen richtte, maar tot de gehele mensheid; ‘de besten onder jullie zijn degenen die hun vrouwen goed behandelen.’ {mosgoogle left}(authentieke hadith in de bekende verzamelwerken, o.a. Boecharie en Moslim).
Deze uitspraak is bindend en hiervan mag niet afgeweken worden. Deze woorden zouden de gangbare omgangsvorm moeten zijn zowel in een huwelijk, als tijdens een proces van echtscheiding.